Filiżanka to niewielkie naczynie, czarka,
najczęściej z uszkiem służąca do picia napojów takich jak kawa czy herbata,
najczęściej z odpowiednim spodkiem. Filiżanki z dwoma uszkami służą do
podawania zup czystych przeznaczonych do picia, takich jak bulion czy barszcz
czerwony. Pierwsze filiżanki sprowadzone do Europy z Japonii nie miały uszek,
podobnie jak ich europejskie imitacje pochodzące z Miśni. Tradycyjnie wyrabiane
są z porcelany lub fajansu. Abyśmy mogli pić z filiżanki trzeba było wynaleźć
porcelanę. Wynaleziono ja na dalekim Wschodzie, w Chinach, ponieważ właśnie tam
znajdują się bogate pokłady surowca potrzebnego do jej wyrobu, a mianowicie u
stóp jednej z wielkich gór, po chińsku zwanej Kau - Ling (wysoka góra). Stąd też
pochodzi nazwa kaolin (rodzaj gliny) używanej do produkcji porcelany. Znajomość
produkcji porcelany dostała się z Chin do Korei, a stamtąd do Japonii.
Tajemnica wyrobu porcelany do Europy nie dotarła. Dopiero w XVIII w. alchemik
króla polskiego Augusta II - Bottger - poszukując sposobów wytwarzania złota
potrzebnego zadłużonemu królowi, przypadkowo dokonał ciekawego odkrycia, w
mączce używanej wówczas do pudrowania peruk stwierdził obecność kaolinu. W ten
sposób rozpoczęła się produkcja porcelany na starym kontynencie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz