ALFABET TAŃCÓW

Podstawowe informacje (z przymrużeniem oka) o różnych tańcach, czyli minimum informacji w pigułce ;-)

ARGENTYŃSKIE TANGO - seksowny kawałek z dziewiętnastowiecznego Buenos Aires;

BALET - krótka plisowana spódniczka, baletki i wieszczki cukrowe;

CHA – CHA – hiszpański taniec Jayne Torvill i Christophera Deana z niespodziewanymi, gwałtownymi zwrotami;

CHARLESTON – bardzo szybki taniec z lat dwudziestych, cechujący się energicznymi wyrzutami nóg;

DISCO - John Travolta w „Gorączce sobotniej nocy”;

ELECTRIC BOOGIE – specjalność chłopaków od tańca ulicznego;

FAN DANGO – piękne słowo i hiszpańskie obroty w żwawym tempie;

FLAMENCO – Cyganki zamienione w boginie, rygorystyczna forma;

FOKSTROT – jedna ze specjalności Freda Astaire’a, wolny, skomplikowany taniec z sal balowych;

GIGUE – barokowy bebop na trzy (przypomnij sobie Jane Austen);

HIP HOP – od breakdance do body pop ping na ulicach Nowego Jorku;

IRLANDZKIE TAŃCE – żywy, skoczny taniec ludowy, skomplikowana praca nóg, dłonie uderzają o bok ciała;

JAZZ – czarne i białe rytmy i kolejna specjalność Freda Astaire’a lub Gene Kelly’ego;

JIVE – improwizowany swingujący taniec w parach;

KATHAK – klasyczny styl tańca hinduskiego;

LEROC – uproszczona wersja jive’a z lat osiemdziesiątych, powstała we Francji.

LINDY HOP – narodził się w epoce prohibicji w nowojorskim Harlemie, pełne energii połączenie swingu z afrykańskimi ruchami tanecznymi;

MAMBO – inny latynoski numer, przy którym można potrząsać ciałem, kubański koktajl z salsy;

MAYPOLE – taniec wokół majowego słupa-gaiku i ewolucje z wstążkami;

MERENGUE – zmysłowy narodowy taniec Dominikany;

MORRIS DANCING – mężczyźni wykonują podskoki, machając chusteczkami i potrząsając dzwonkami;

NIGHT TWO-STEP (NC2S) – wynaleziony w swingujących latach sześćdziesiątych przez króla swingu, Buddy’ego Schwimmera, oparty na schemacie kroków szybki – szybki - wolny.

ODISSI – wczesny styl tańca klasycznego z Indii;

PASO DOBLE – matador i corrida w Sali balowej;

POLKA – czeska forma walca z połowy XIX wieku w tempie popularnym wśród ówczesnych kompozytorów;

QUICKSTEP – synkopowana wersja fokstrota i charlestona, doskonała dla partnerów we fraku;

RUMBA – mieszanka kroków afrykańskich i kubańskich przeniesiona do sali balowej;

SALSA – nieprzyzwoity latynoamerykański taniec z potrząsaniem biodrami;

SAMBA – podniecające brazylijskie falowanie;

TANIEC NA RURZE – w klubach go – go, lecz usankcjonowany również w salach do ćwiczeń, partner niepotrzebny;

TANGO – „zapach kobiety”, róża w zębach;

UKRAIŃSKI TANIEC – pełen energii, żwawy taniec ludowy;

WALC – wywodzi się z Wiednia lat osiemdziesiątych XVIII wieku, pierwszy taniec, w którym partnerka była w tak bliskim kontakcie z partnerem i omdlewała z wrażenia, jakby był Astaire’em we własnej osobie;

WALC WIEDEŃSKI – policzek przy policzku i wszystko tak jak wtedy, gdy Fred Astaire śpiewając swą serenadę dla Ginger Rogers, zjadał pióra z jej sukni, przy tej okazji jego partnerka zyskała swój przydomek „Feathers” (pióra);

WALC Z FIGURAMI – kiedy opanowane są podstawowe kroki, można dodać figury i stać się figurą programu YOU CAN DANCE;

YMCA – do najlepiej sprzedającej się piosenki Village People z 1978 roku stworzono cały układ kroków, niezbędne do nauczenia się dla każdego, kto staje na parkiecie;

ZOUK – karaibski taniec powstały z merengue, nazwa znaczy „imprezować”;

ZYDECO – przeciwieństwo swingu, taniec Kreolów, raczej spokojny niż rozbrykany kawałek rodem z Luizjany.

(źródło: "Dziewczyna na każdy dzień", Camilla Morton)